Jezus 'Adon Jah' a Trójca Święta mit czy rzeczywistość (cz. I - Ewangelia Łukasza) Trynitarianie, trojca sw
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
2010-01-17
Jezus 'Adon Jah' a "Trójca Święta mit cz…
· Głowna · Trójca · Świadkowie Jehowy · Racjonalista · Ateizm · Goście · Forum · Linki · O nas · Kontakt·
artykuł z:
Trójca Święta
/
Bóstwo Jezusa Chrystusa
Jezus 'Adon Jah' a "Trójca Święta mit czy rzeczywistość" (cz. I -
Ewangelia Łukasza)
Antytrynitarz Arkadiusz Wiśniewski w swej książce pt. „Trójca Święta mit czy rzeczywistość?”
(Bielsko-Biała 2004) jeden z rozdziałów zatytułował ‘Jezus jako Jahwe’ (s. 142). Omawia w nim
trzy fragmenty Biblii (J 8:58, Hbr 1:8-12, Za 12:10). Pisze on też, że „Dowodząc istnienia
Trójcy, trynitarze często powołują się na rzekomą tożsamość Jezusa z Bogiem Jahwe” (s. 142),
która ma wynikać z tych tekstów.
Ponieważ są to wersety znane, niejednokrotnie omawiane, a niewiele możemy tu dodać do tego
co inni już napisali, więc odsyłamy zainteresowanych do następujących artykułów
opublikowanych na
:
„Ego Eimi - Ja Jestem, czy Ja już byłem” G. Żebrowski;
„Jezus jako Jahwe w Liście do Hebrajczyków” G. Żebrowski;
„Zachariasz 12,10 pod ostrzałem antytrynitarzy” J. Lewandowski.
My zaś zajmiemy się tu innymi fragmentami Biblii, których nasz antytrynitarz-epifanista nie
komentuje.
Na początek jednak kilkanaście zdań wprowadzenia. Otóż wielokrotnie rozmawiając w
przeszłości z antytrynitarzami o Bóstwie Chrystusa spotykałem się z wysuwaniem przez nich
jakichś wstępnych zastrzeżeń. Tu wspomnę wydarzenie sprzed kilkunastu lat. Była to dyskusja
ze znanym w środowisku gdańskim, nieżyjącym już nadzorcą, który był najbardziej
wykształconym Świadkiem Jehowy w naszym regionie. Pan R. pełnił funkcję docenta na
Politechnice Gdańskiej (za PRL-u stopień wyższy od doktora). Był wykładowcą fizyki
(wykształcenie, stopnie i tytuły naukowe zdobył zanim stał się Świadkiem Jehowy). Świadek
ten, gdy rozpoczynaliśmy rozmowę o prawdziwym Bóstwie Jezusa powiedział:
„Proszę udowodnić mi Bóstwo Chrystusa, na podstawie Ewangelii, z wyłączeniem Ewangelii
Jana”.
Wszystko to zapewne było zgodne, według niego, ze słowami „Całe Pismo przez Boga jest
natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów...” 2Tm 3:16 BW.
Takie wybiórcze potraktowanie tematu podpowiadało panu R. zapewne też jego wykształcenie i
umysł badawczy.
trinitarians.info/…/art_350_Jezus-_Adon-…
1/15
2010-01-17
Jezus 'Adon Jah' a "Trójca Święta mit cz…
Pamiętam, że wtedy prawie automatycznie wypowiedziałem słowa:
„Łk 1:16-17. Proszę otworzyć ten tekst i przeczytać go nam!” (były przy tym obecne jeszcze
trzy inne osoby).
Oto te słowa:
„[Jan] Wielu spośród synów Izraela nawróci do
Pana, Boga
ich;
on sam pójdzie przed Nim
w duchu i mocy Eliasza...” Łk 1:16-17.
Po odczytaniu tego wersetu, całkiem profesora ‘zatkało’. Widocznie na ‘kursach
antytrynitaryzmu’ nie nauczono go jeszcze, jak wywrócić ten tekst ‘do góry nogami’. Mało tego,
publikacje Towarzystwa Strażnica też raczej nie komentują tego tekstu.
Zadane dodatkowe pytanie: „Przed kim szedł Jan?”, sprawiło tyle problemu naszemu nadzorcy,
że nie odpowiedział na tę kwestię.
W myślach zrozumiał on zapewne, że przecież Jan szedł przed Jezusem, a w Łk 1:16-17 mowa
jest o tym, że poprzedzał on „Pana Boga”. Pan R. miał wiele kłopotu z pojęciem tego, a nie
istniał jeszcze wtedy polski Nowy Testament wydany w 1993 r. przez Towarzystwo Strażnica,
który byłby mu pomocny.
Zamyślony wreszcie sięgnął do torby po znajdującą się w niej angielską edycję „Pisma Świętego
w przekładzie Nowego Świata”.
Po chwili medytacji stwierdził, że trzeba w tym wersecie wstawić imię Jehowa (zamiast Pan) i
problem (jego) znika.
Jedna z osób (kleryk) zapytała profesora o zasadność wstawiania tam imienia Jehowa i
wskazała mu tekst grecki, który jego nie zawiera. Dodała również, że nie jest to nawet cytat ze
Starego Testamentu, który by zawierał imię Jahwe.
Zakłopotany nadzorca zasłonił się skomplikowanym problemem i podążył ku zmianie tematu,
który sam wcześniej zainicjował i uwarunkował. Dodał też, że „Ktoś tu się myli, ale zapewne nie
ja”. Ponieważ jednak na poczekaniu nie potrafił uzasadnić celowości wstawienia imienia Jehowa
do tekstu Łk 1:16, więc obiecał napisać do Towarzystwa Strażnica w tej sprawie, co zapewne
nie nastąpiło, a bynajmniej nie zostaliśmy zawiadomieni o opinii tej organizacji.
Bardzo podobne zastrzeżenie, czy wybiórczość tekstów zastosował antytrynitarz-epifanista A.
Wiśniewski w swej książce. Otóż napisał on między innymi:
„My nie mamy wątpliwości, iż Ojcowie Apostolscy i większość Apologetów nazywa Jezusa
Bogiem. Jednak czynią to w zupełnie innym znaczeniu niż dzisiejsi trynitarze!
Niech ktoś
spróbuje udowodnić z ich Pism, że ktokolwiek - przypuśćmy do roku 250 n.e. -
uznawał Jezusa za równego Ojcu!
” („Trójca Święta mit czy rzeczywistość?” 2004, s. 106).
Powyżej pogrubiliśmy słowa zastrzeżenia A. Wiśniewskiego, by było widać o co mu chodzi.
Trzeba przyznać, że choć pisze on o sobie w swej książce, że jest w sprawach teologii
amatorem („Jestem amatorem. którego pasją stała się Biblia i przedstawiam takie argumenty,
na jakie stać mój niedoskonały umysł” s. 10), to jednak tu zachował się jak ‘szczwany lis’.
trinitarians.info/…/art_350_Jezus-_Adon-…
2/15
2010-01-17
Jezus 'Adon Jah' a "Trójca Święta mit cz…
Nie będziemy tutaj odpowiadać na powyższy jego problem, ale przypomnijmy
zainteresowanym, że zrobiliśmy to już w podrozdziale ‘Równość Syna z Ojcem’ w artykule pt.
„Wiedza Boga, Chrystusa i Ducha Świętego a ‘Trójca Święta mit czy rzeczywistość?’”
(
lub
W tym artykule nawiążemy do wykazania Bóstwa Chrystusa tylko na podstawie Ewangelii, z
wyłączeniem Ewangelii Jana, jak tego sobie zażyczył kiedyś znany gdański nadzorca Świadków
Jehowy. Oczywiście ograniczymy się tu tylko do najważniejszych przykładów.
Prawie wszyscy bibliści uważają, że każda z Ewangelii synoptycznych powstała dla innego
środowiska:
Mateusza dla Żydów;
Marka dla Rzymian;
Łukasza dla Greków.
Z tego powodu autorzy ich dostosowywali treść tego co napisali do mentalności poszczególnych
narodów. Widać to także przy opisie Bóstwa Chrystusa, co sami zauważymy poniżej.
Ewangelia Łukasza
Ponieważ A. Wiśniewski w swej książce lubi przybliżać nam osoby na które się powołuje (np.
Kenneth L. McKay, J. BeDuhn; patrz s. 147), więc i my przedstawimy postać księdza Andrzeja
Kowalczyka (ur. 1940), na którego opracowaniu będziemy w dużej mierze bazować.
Otóż należy on do najlepszych w świecie (!) znawców Ewangelii Mateusza i zarazem jest
jednym z najgorliwszych przeciwników istnienia tak zwanego źródła „Q”, które miałoby być
trzonem dla powstania Ewangelii synoptycznych.
Ks. A. Kowalczyk jest absolwentem Papieskiego Instytutu Biblijnego oraz Uniwersytetu św.
Tomasza z Akwinu w Rzymie. Prócz tego to doktor habilitowany teologii biblijnej oraz rektor
Gdańskiego Archidiecezjalnego Kolegium Teologicznego i zarazem wykładowca teologii biblijnej
w Gdańskim Seminarium Duchownym oraz Filii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w
Tczewie.
„Jego specjalnością jest problem podobieństw i różnic w trzech pierwszych Ewangeliach oraz
geneza Ewangelii. Jest on autorem oryginalnej teorii powstania Ewangelii według św. Mateusza
w ścisłej relacji z pierwszymi sześcioma księgami Starego Testamentu” (nota biograficzna
redakcji w „Geneza Ewangelii Marka”).
Owocem jego pracy naukowej są przede wszystkim trzy dzieła, które wyjaśniają problematykę
powstania Ewangelii synoptycznych oraz bronią tradycyjnego pierwszeństwa napisania
Ewangelii przez Mateusza. Oto one:
„Wpływ typologii oraz tekstów Starego Testamentu na redakcję Ewangelii Mateusza” wyd. II
poprawione ks. A. Kowalczyk, Pelplin 2004 (wyd. I, Gdańsk 1993);
trinitarians.info/…/art_350_Jezus-_Adon-…
3/15
2010-01-17
Jezus 'Adon Jah' a "Trójca Święta mit cz…
„Geneza Ewangelii Marka” ks. A. Kowalczyk, Pelplin 2004;
„Geneza Ewangelii Łukasza” ks. A. Kowalczyk, Pelplin 2006.
Ks. Kowalczyk w jednym ze swoich dzieł wskazuje, że zarówno w genealogii Jezusa w Ewangelii
Mateusza, jak i w Ewangelii Łukasza ‘ukryte’ są tytuły Chrystusa. O ile w pierwszej z nich jest to
imię „Dawid”, to w drugiej „Adon Jah” (Jahwe Pan). Mielibyśmy tu ukazane przy okazji dwie
natury Jezusa: ludzką i boską.
Oto obszerny fragment na ten temat z opracowania ks. A. Kowalczyka:
„Mateusz dzieli genealogię Jezusa na trzy części po czternaście pokoleń. Czternaście to
liczbowa wartość imienia Dawid. Litery hebrajskie tego imienia mają bowiem następującą
wartość: dalet (4) + waw (6) + dalet (4) = 14. Na ogół uważa się, że Mateusz dzieli genealogię
na trzy części po czternaście pokoleń, aby wykazać, że stoi ona pod znakiem Dawida, że Jezus
jest oczekiwanym Synem Dawida, doskonałym Dawidem.
Jeśli powyższą metodę interpretacji liczb stosowaną w odniesieniu do genealogii w Ewangelii
Mateusza zastosujemy do genealogii w Ewangelii Łukasza, otrzymamy bardzo interesujący
wynik. Otóż, w genealogii Łukaszowej Jezusa od Adama dzieli 76 pokoleń. Liczba 76 stanowi
sumę dwóch liczb 61 i 15. Liczba 61 jest z kolei sumą liter-liczb wyrazu ADWN (
Adon
- Pan):
alef (1) + dalet (4) + waw (6) + nun (50) = 61. Liczba 15 jest sumą liter wyrazu IH (
Jah
- skrót
imienia Bożego): jod (10) + he (5) = 15.
Adon
występuje między innymi jako tytuł Boga
zarówno w liczbie pojedynczej jak i mnogiej, z zaimkiem dzierżawczym ‘ai’ (
Adonai
- mój Pan)
jak i bez zaimka i jest tłumaczony na język grecki przy pomocy
kyrios
; np. w liczbie pojedynczej
i bez zaimka występuje w Wj 23,17 (
kyriou tou theou sou
), a także w Ps 114,7; Mal 3,1; Jos
3,11. 13 itd.
Jah
jest skrótem imienia Bożego Jahwe i również tłumaczony jest przy pomocy
kyrios
; występuje w Wj 15,2; 17,16; Ps 89,9 itd. Żydzi, ze względu na skrót
Jah
, liczby 15 nie
oznaczają przy pomocy 10 + 5, ale przy pomocy liter waw (6) + teth (9). Genealogia Jezusa u
Łukasza stoi więc pod znakiem
Adon Jah
, czyli ‘Jahwe Pan’.
Czy na pewno jednak Łukasz dzielił liczbę 76 na 61 + 15, a te z kolei na takie liczby, które dają
imię Boże? Czy znał on wartość cyfrową liter hebrajskich? Jeżeli chodzi o to ostatnie pytanie, to
odpowiedź nie będzie trudna. Łukasz, zgodnie z tym co pisze w Prologu, zbierał materiały do
swojej Ewangelii wśród naocznych świadków, czyli chrześcijan pochodzenia żydowskiego w
Palestynie. Nie mogły więc być mu obce problemy związane z liczbową interpretacją genealogii
zaprezentowaną przez Mateusza. Jeżeli zaś chodziło o podział liczby 76 i dalszych, to raczej
należało by przyjąć, że Łukasz nie odnajdywał imienia przez podział liczb, ale już wcześniej znał
imię Boże i jego cyfrową wartość i po prostu odkrył je w posiadanej liczbie pokoleń. Imieniem
Adon
Łukasz mógł się zainteresować, gdyż ono występuje w hebrajskim tekście Psalmu 110,1,
który Jezus przytacza w Ewangeliach synoptycznych stawiając problem swojej godności Syna
Bożego. W Ewangelii Łukasza znajduje się on w 20,41-44:
Jak można twierdzić, że Mesjasz jest
synem Dawida? Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: ‘Rzekł Pan (TM: Jahwe) do
Pana mego (TM: Adonai)
: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako
podnóżek pod Twoje stopy’. Do tego Psalmu Jezus czyni aluzję również w procesie przed
Sanhedrynem (por. Łk 22,69). Tytuł
Adon
jest więc wyjątkowy, gdyż jest to starotestamentalny
tytuł Boga, który Jezus odnosi do siebie. Kiedy Łukasz (względnie ktoś inny w środowisku
trinitarians.info/…/art_350_Jezus-_Adon-…
4/15
2010-01-17
Jezus 'Adon Jah' a "Trójca Święta mit cz…
żydowskim) podstawił cyfry pod litery imienia, otrzymywał liczbę 61. Liczba 15 była sumą liczb
znanego Żydom skrótu imienia Bożego. Imię Jahwe odnoszą do Jezusa wszyscy synoptycy
cytując tekst Iz 40,3-5. W Łk 3,4-6 brzmi on następująco:
Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu (TM: Jahwe), prostujcie ścieżki dla Niego!
...
Zresztą, jeszcze prostszą drogą do odkrycia w liczbie 76
Adon Jah
było odjęcie od niej liczby 15,
której znaczenie Łukasz musiał znać, a następnie podstawienie liter pod pozostałą liczbę 61.
A zatem jest bardzo prawdopodobne, że Łukasz doprowadza genealogię Jezusa do Adama, aby
wykazać, że Jezus jest nie tylko oczekiwanym Synem Dawida, ale również prawdziwym Bogiem”
(„Geneza Ewangelii Marka” Pelplin 2004, s. 211-212).
Ponieważ, jak wskazuje ks. A. Kowalczyk, dla Łukasza Jezus to, ‘Adon Jah’, więc wydaje się, że
Ewangelista ten nie daje żadnych szans dzisiejszym antytrynitarzom, by mogli się dopatrzeć w
jego Ewangelii czegoś, w czym Syn jest niższy od Ojca.
I rzeczywiście, nie znajdziemy w niej stwierdzeń typu:
„nikt nie wie (...) ani Syn” (Mk 13:32 por. Dz 1:7);
„nie mógł tam zdziałać żadnego cudu” (Mk 6:5 por. Łk 5:17);
„nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej...” (Mt 20:23 por. Łk
23:43);
„Ojciec większy jest ode Mnie” (J 14:28 por. Łk 10:22, 24:49);
„Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Mt 27:46 por. Łk 23:46).
W Ewangelii tej nie padają ze strony Jezusa słowa o Ojcu jako „jedynym Panu” (Mk 12:29 por.
Łk 1:43, 24:34), „jedynym prawdziwym Bogu” (J 17:3 por. Łk 1:16-17) czy „Bogu swoim” (J
20:17). Jeśli Łukasz pisze, że np. grzechy może odpuszczać tylko „jedyny czy sam [
monos
]
Bóg” (Łk 5:21), to też zaznacza, że Chrystus także tego dokonuje (Łk 5:24). Por. też Łk 4:8 z Łk
24:52.
Dodajmy na marginesie, że Mateusz we fragmencie o odpuszczaniu grzechów opuścił słowa o
Bogu (Mt 9:1-8), a Marek mówi o „jednym”, a nie „jedynym” Bogu (Mk 2:7). To również
wskazuje jak Łukaszowi zależy by pokazać, że Chrystus dokonuje tego samego co „jedyny
Bóg”. Tym samym zestawia majestat obu osób Bożych (por. J 5:19 „to samo co On czyni,
podobnie i Syn czyni”).
Nawet określenie typu „posłał Mnie Ojciec” (J 6:44, 57) występuje u Łukasza niezwykle rzadko,
a jak już, to zrównując Syna z Ojcem: „kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał”
Łk 9:48 por. Łk 10:16, 4:43.
Mało tego, w jego Ewangelii Chrystus nie jest nazwany nigdy wprost „sługą” Boga (jak np. w Mt
12:18), choć sam powiedział, że przyszedł służyć ludziom (Łk 22:27).
Także i słowa z Ogrójca „Ojcze,
jeśli chcesz
zabierz ode Mnie ten kielich” (Łk 22:42), są mniej
dosadne niż pozostałych Ewangelistów: „
jeśli
to
możliwe
, niech Mnie ominie ten kielich” Mt
26:39 por. Mk 14:36.
trinitarians.info/…/art_350_Jezus-_Adon-…
5/15
[ Pobierz całość w formacie PDF ]