Jak byc asertywnym Trening podase, OnePress
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Jak byæ asertywnym?TreningAutor: Randy J. PatersonT³umaczenie: Ewa BorówkaISBN: 978-83-246-0691-7Tytu³ orygina³u:The Assertiveness WorkbookFormat: B5, stron: 312S¹ tacy ludzie, którzy zdaj¹ siê niczym nie przejmowaæ. Stresogenne sytuacje bardziejich bawi¹, ni¿ martwi¹. Nic nie mo¿e zachwiaæ ich dobrym samopoczuciemi buduj¹c¹ radoœci¹. Inni chcieliby reagowaæ tak samo, ale nie potrafi¹ — przemawiaprzez nich zw¹tpienie we w³asne si³y.Samozw¹tpienie i niska samoocena to wyj¹tkowo toksyczne trucizny. Osoby niepewneswoich si³ s¹ skryte, podejrzliwe i przesadnie troszcz¹ siê o swój status spo³eczny.Koncentruj¹ siê na tym, co je ogranicza, a problemy wydaj¹ im siê wiêksze, ni¿ s¹w rzeczywistoœci.Zachwianie poczucia w³asnej wartoœci mo¿e dotkn¹æ ka¿dego z nas, ale zdecydowanienie ka¿dy mo¿e siê z tego wyzwoliæ o w³asnych si³ach. Ksi¹¿ka doktora GlennaSchiraldiego to pomocna d³oñ wyci¹gniêta w stronê wszystkich w¹tpi¹cych.Spis treściPodziękowaniaWprowadzenie79CZĘŚĆ IPOJĘCIE ASERTYWNOŚCIRozdział 1.Rozdział 2.Rozdział 3.Rozdział 4.Rozdział 5.Rozdział 6.Czym jest asertywność?Pokonywanie bariery w postaci stresuPokonywanie bariery społecznejPokonywanie bariery przekonańZwiązek z rzeczywistościąZa pięć dwunasta — przygotowanie do zmian23516983971116Jak być asertywnym? TreningCZĘŚĆ IIPOGŁĘBIANIE ASERTYWNOŚCIRozdział 7.Rozdział 8.Rozdział 9.Rozdział 10.Rozdział 11.Rozdział 12.Rozdział 13.Rozdział 14.Rozdział 15.Rozdział 16.PosłowieWyjść z cienia — zachowanie niewerbalneByć obecnym — wyrażanie swojego zdaniaDobre słowo — przyjmowanie pozytywnej informacjizwrotnejUdzielanie pozytywnej informacji zwrotnejOddzielić ziarno od plew — otrzymywanie negatywnejinformacji zwrotnejKonstruktywnie, a nie krytycznie — udzielaniekorygującej informacji zwrotnejAsertywna odmowaFormułowanie prośby bez próby przejęcia kontroliOdliczanie przed konfrontacjąKonstruktywna konfrontacja127147159171183207225239255273297DODATKIWykazźródełArkusze oceny asertywności3033051Czym jest asertywność?Człowiek to istota społeczna. Każdy z nas nieustannie porozu-miewa się z innymi: aby dowiedzieć się, jak trafić do najbliższegosklepu spożywczego, umówić się na randkę, wyrazić niezadowole-nie, powiedzieć komplement, rozwiązać spór, odrzucić prośbę, czy też na niąprzystać.Asertywnośćto styl komunikacji, którym można posłużyć się w każdejz wyżej wymienionych sytuacji. Jest to jednak tylko jeden z czterech takich sty-lów. Do pozostałych należą: stylbierny,stylagresywnyi stylbierno-agresywny.Istnieje wiele powodów, dla których korzystamy z każdego z tych stylów.W większości sytuacji najbardziej efektywny jest styl asertywny. Niestety, więk-szość z nas nie zachowuje się asertywnie tak często, jak to możliwe. Właśniedlatego nasze relacje z innymi są częstoźródłemniezadowolenia i frustracji.Przyjrzyjmy się kolejno poszczególnym stylom. W trakcie lektury zechceszzapewne określić, który opis najlepiej pasuje do Twojego zachowania. Takadiagnoza może okazać się pożyteczna. Większość osób wykorzystuje pewienokreślony styl częściej niż inne. Pamiętaj jednak,żestyle te opisują rodzajekomunikacji,a nie typyosobowości.Wszyscy w pewnych momentach używamy24Jak być asertywnym? Treningkażdego z tych czterech stylów. Zastanów się nad sytuacjami, w których posłu-giwałeś się każdym z nich.Styl biernyNadia sprawiała wrażenie wyczerpanej. Została skierowana do psychologa z objawamilęku i depresji. Jej twarz wyraźnie zdradzała oznaki obu tych dolegliwości. Przygnębioneosoby czasami przybierają przekonującą maskę pewności siebie, którą mogą pokazaćświatu,aby ukryć, co naprawdę przeżywają. Jeśli Nadia w ogóle miała taką maskę,właśnie zaczynała ona nieodwracalnie pękać.A oto, jak wyglądało jejżycie.Nadia zajmowała urzędnicze stanowisko w niewielkimbiurze rachunkowym i mieszkała z mężem i synem na przedmieściach. Jej matka, któramieszkała w innej części miasta, była zdrowa, ale polegała na córce w niemal każdejkwestii: odwiezienia do spotkania, decyzji dotyczących zakupów, sposobu ubierania,uprawy ogrodu, prac domowych itd. Siostry Nadii nieszczególnie jej w tym pomagałyi nie utrzymywały z nią kontaktów. Krytykowały ją za nadmierne pomaganie matcei otwarcie oskarżały o starania na rzecz większego spadku.Dom Nadii bynajmniej nie był oazą spokoju. Wkład jej męża wżyciedomowe ograni-czał się do zakupu gazety, w przeciwnym razie musiałby pozbawić się codziennej lektu-ry. Opisując swojego jedenastoletniego syna, Nadia twierdziła,żejest on dla niej praw-dziwą pociechą, ale jednocześnie ubolewała nad tym,żeze względu na inne obowiązki niemoże poświęcać mu tyle czasu, ile jej zdaniem potrzebuje dziecko. Trzeba przecież wypraćubranka, pościelić mułóżko,posprzątać pokój i przyrządzić jego ulubione dania. Kiedynie udawało jej się sprostać jego wymaganiom, dziecko dąsało się i wyrażało swoje rozcza-rowanie. Doskonale to rozumiała. Czyż właściwa opieka nad dzieckiem nie jest powinno-ściąkażdej matki?Praca byłaźródłemciągłego stresu. Nadia była jedyną urzędniczką w biurze i z tru-dem radziła sobie z nawałem pracy i zadań, które stale do niej spływały.Żywiłastrasz-liwe przekonanie o własnej niekompetencji. Cieszyła się,żedo jej pracodawców nie dotarłojeszcze, iż ledwo daje sobie radę. Kiedy wykonała jakieś zadanie, natychmiast dostawaładwa następne. Zdawała sobie sprawę,żewkrótce zwyczajnie nie będzie już w staniewywiązywać się z obowiązków i jej przełożeni będą wstrząśnięci, gdy odkryją,żejest
[ Pobierz całość w formacie PDF ]